Zaterdag 22 april 2023. De twee KNSB-teams van de Wijker Toren spelen in Wijk aan Zee hun laatste wedstrijden van het seizoen. De Wijker Toren I tegen SG Max Euwe uit Enschede. De Wijker Toren II tegen Het Spaarne uit Haarlem. Het eerste speelt om des keizers baard, het tweede moet winnen om niet te degraderen. De twee vaste supporters van het tweede zijn aanwezig om daarop toe te zien. De twee vorige keren lieten ze verstek gaan. Dat kan dus niet. De belhamels maakten er gelijk een potje van.
Bram kon maar even blijven, hij had andere besognes. Ik moest het dus grotendeels alleen doen. Ik koos drie partijen om goed te volgen. Meer ging echt niet lukken. De avond tevoren had ik de kampioen van Castricum (ja mensen, daar wordt ook geschaakt) op remise gehouden en het was toen heel laat geworden. Daarna had ik van de opwinding niet kunnen slapen. Ga d’r maar aan staan.
Ik had mijn ogen nog niet uitgewreven of een van de uitverkoren partijtjes was al klaar. Thomas Broek had, op zijn dooie gemak met zijn rollator heen en weer scharrelend tussen bar en bord, de Grünfeld losgelaten op zijn tegenstander. De niets vermoedende Leo Littel deed veertien zorgeloze zetjes uit het boekje en toen eentje niet. Het was meteen uit. Gelukkig had hij net een borreltje gehaald uit het café en daar kon hij toen troost uit putten.
*
Zo dat ging lekker. Nog maar twee partijen te doen. Eerst maar eens kijken bij Rick Duijker in het eerste. Die speelde tegen Achim Bündgen. Van hem had ik een artikel gelezen in het clubblad van SG Max Euwe (zonder voorbereiding ben ik kansloos) en dat is geen misselijke schaker. Rick (die bereidt zich nimmer voor volgens mij) heeft van dat soort zaken geen last en deed dus onbezorgd zijn zetjes. Zijn basisregel is verzin jij maar wat dan hoef ik het niet te doen. Achim verzon iets. Het pakte niet goed uit voor hem.
Rick is een geluksvogel.
*
Met SG Max Euwe uit Enschede was ook Paul Bierenbroodspot meegekomen. Dat is een oude bekende uit de gloriejaren van Weenink. Met onder anderen Hendrik Koopman, Peter Uylings en Nico Kok (die nu ook aanwezig waren) speelde hij eerste klasse KNSB. In het seizoen 1984/1985 scoorde hij 6½ uit 8 en een tpr van 2413. Ja dat waren nog eens tijden. Nu doen ze dat niet meer. Maar het was leuk om hem terug te zien. Na zijn partij tegen Jimmy van Zutphen moest hij wel als de bliksem terug naar Duitsland, want ’s avonds was er een concert van Katie Melua, zo ongeveer in zijn achtertuin zoals hij het uitdrukte, dus in de Emsland Arena, en daar had hij kaarten voor. Als ik het allemaal goed verstaan heb, want ik word zo doof als een kwartel van al dat gefluister.
*
Terug naar nu. De derde partij. Peter Uylings was weer een potje aan het knoeien. Het lijkt wel of hij tegenwoordig schrikt van zijn eigen dapperheid. Daar had hij vroeger geen last van. Maar zijn tegenstander was ook niet helemaal lekker. Zo werd het nog een heel aardig gevecht.
*
De opluchting was groot. Niks geen 8-0 maar slechts 4½-3½. Met de hakken over de sloot. Later bleek dat het tweede daarmee toch nog op een potentiële degradatieplek terechtgekomen was, samen met het ZSC-HWP combinatieteam. Evenveel matchpunten, evenveel bordpunten en de onderlinge wedstrijd 4-4. Laagste bord valt af. Dat was dus niet zo mooi. Maar gelukkig waren er in de andere poules van de derde klasse minstens vier nog grotere kneuzenteams op de achtste plek geëindigd. Dus dit keer loopt het met een sisser af.
*
Levi Nies, Rob Bertholee, Frank Kroeze (alle drie van SG Max Euwe) en Frans Arp (van Het Spaarne)