Max Euwe Centrum (Amsterdam 2020)
Vorige week was ik in het Max Euwe Centrum in Amsterdam. Dat werd tijd. Ik was er nog nooit geweest. En dat terwijl ik zeer gecharmeerd ben van de Nieuwsbrief die het Centrum uitgeeft. Ik was de enige bezoeker en ik werd overladen met uitleg over het centrum en bedolven onder de anekdotes. Het kostte me door deze hartelijke ontvangst de grootste moeite om de bibliotheek te bereiken.
Gelukkig had ik bij binnenkomst al wel de foto’s van Lennart Ootes gezien. Maar toen ik vervolgens langs een tentoonstelling van schaakcomputers (voor het merendeel lelijke apparaten), schaakklokken (al een stuk interessanter) en het leven van Max Euwe (geef mij maar een boek) was geleid, liep ik stuk op een vitrine met een schaakbord met de eindstelling van de match Euwe-Aljechin in 1935.
Dat is dus nep. Toevallig heb ik er in 1935 met mijn neus bovenop gestaan en dat bord en die stukken zagen er toen toch echt heel anders uit. Alleen de stelling klopt wel zo’n beetje. En wie heeft die rare letters en cijfers op de rand geplakt? Dat kan echt niet. Dammers lachen zich rot. Die kunnen zonder. Aljechin en Euwe konden dat ook.