Tag: manuel bosboom

Amsterdam Science Park Schaaktoernooi

Amsterdam Science Park Schaaktoernooi tweede ronde. Ik mocht foto’s maken. Hierboven staan er een paar. Jimmy van Zutphen van De Wijker Toren moest Manuel Bosboom in toom zien te houden. Jimmy had wit. Nou dan weet je het wel. London systeem.

Manuel maakte er een manoeuvreerpartij van en kwam langzamerhand in het voordeel. Maar op de veertigste zet gebeurde er iets geks. Jimmy was een beetje in tijdnood geweest, maar aan hem zie je nooit iets. Onverstoorbaar en uiterlijk volkomen rustig doet hij zijn zetten. Nu ook, tot en met de veertigste. Hij hield nog een minuut over. En ook Manuel was op het laatst in tijdnood geraakt. Ook hij had nog een minuutje over. Maar hij moest zijn veertigste zet nog doen. Manuel was helemaal niet rustig meer. Het stormde in zijn hoofd.

Van Zutphen-Bosboom, stelling na 40. Dd2-b4

Manuel dacht en dacht, maakte een paar keer aanstalten om… Wat nou als hij d3-d2 deed? Visioenen van toren d8 naar d3 en twee keer slaan op h3 gingen door zijn hoofd, vast en zeker. Nou vast en zeker was het niet. Kon dat allemaal wel? Waarom kreeg hij dit nú, precies op het verkeerde moment, op het bord? Hij keek naar zijn klok. Die minuut was opeens zes seconden geworden. En nog aarzelde hij. Maar het kon niet meer wachten. Hij sloeg het paard op a4 eraf. Safety first en net op tijd.

Zeker weten doe ik het niet, want het was opeens een enorme ravage op het bord. Paard weg, dame op b4 ondersteboven, pion van b3 gekegeld. Manuel had in één woeste beweging de hele witte damevleugel opgeruimd. Maar dat mag dus niet. Hij probeerde voordat hij zijn klok indrukte de boel recht te zetten. Maar die pion liet zich niet zo gemakkelijk weer pakken en alles tuimelde opnieuw over elkaar heen.

Geven de DGT 3000 schaakklokken een tingel op de veertigste zet? Of klonk die alleen maar in mijn hoofd? Maar Manuel hoorde het ook. Hij maakte nog een laatste wanhopige beweging in de richting van het notatieformulier van Jimmy, die zonder een spier te vertrekken alles had zitten bekijken, en toen ook dat geen uitkomst bood gaf hij op.

“Een zeldzaamheidje”, was het commentaar van de winnaar. En daar moesten we het mee doen.

Oefenen voor SPA

Manuel Bosboom tijdens het Amsterdam Science Park Chess Tournament van 2019


Twee jaar geleden heb ik mijn laatste behoorlijke schaakpartij gespeeld. Daarna heb ik alleen nog wat, tussen de coronagolven door, gefreewheeld op de club; ontspannen, zonder er al te veel werk van te maken, dus ook zonder alle stress, de buikpijn, de hartkloppingen en wat er nog meer bij komt, als je niet oppast. Nu wil het geval dat op mijn club al die vrolijke partijtjes keihard worden doorgegeven aan de ratingcommissaris van de KNSB, met onderstaande grafiek tot gevolg.

Dat is niet zo mooi. Maar nu heb ik mij in een overmoedige bui opgegeven voor het Amsterdam Science Park Chess Tournament in juli. Dus ben ik gaan oefenen, anders wordt het een drama. En kijk: in mei al weer een puntje teruggewonnen!

Het begin is er.

Manuel Bosboom in Heemskerk

De jaarlijkse simultaan van de Heemskerkse Schaakvereniging Excelsior vond, wegens het warme weer, binnen plaats in de Jansheeren. De simultaangever was Manuel Bosboom, van wie wij veel verwachtten. Hij nam ons serieus. Niks geen frivoliteiten of speculatieve offers, hoogstens een paar fianchetto’s of uitgestelde rokades. En als we per ongeluk zelf uit onze slof schoten met een wilde opmars van een koningsvleugelpion, dan mompelde hij: heb ik wel eens eerder gezien, maar hoe ging dat ook al weer. En als we echt iets stoms deden, zei hij: zou ik niet doen. En dan deden we een andere en dan zei hij: dat is al een veel betere. Hij danste langs de borden en nam de tijd. Dan werden hem zo links en rechts biertjes aangeboden en kon het gebeuren dat er overal duvels stonden, waarvan we niet wisten of die van hem of van ons waren, maar waar hij, als hij langs kwam, vrolijk zijn glas mee vulde. Langzamerhand werd ons duidelijk dat we er dit keer genadig van af zouden komen, want ofschoon niemand van ons won stond Manuel wel veel remises toe. Soms zei hij dan voorzichtig: ik denk wel dat ik beter stond, maar moeilijk eindspel en nog een heel gedoe. Normaal zeggen wij zulke dingen. Maar hij was ook geen grootmeester, benadrukte hij, toen iemand dat wel dacht. Dus toen durfden we gewoon met hem te praten en aan het eind gingen we met een goed gevoel naar huis.

Hij had wat zitten rommelen op zijn bord en toen opeens stond Manuel Bosboom weer voor zijn neus. Het jonge schakertje was even de draad kwijt. Hij had zijn dame, die Manuel de vorige zet had geslagen, in zijn hand. Hij probeerde de stelling weer op te zetten. Manuel vroeg: waar stond die dame ook al weer, ik weet het even niet meer. Het jongetje zette de dame ergens op het bord, het was nog niet zo makkelijk om een goed plekje te vinden. Nee, daar stond ze niet, zei Manuel, want dan had ik ‘r wel geslagen. Ja dat vond het jongetje, die nou helemaal in de war was, ook. Geef mij die dame eens, zei Manuel. En weg was zij. Het jongetje zette grote ogen op. Alleen het vilten onderkantje stak nog uit Manuels mond. En toen opeens ook dat niet meer. Manuel slikte en greep naar zijn maag. Het jongetje ging een licht op. Dit kende hij, ik denk vast en zeker van zijn vader of een oom. Hij was niet achterlijk. Dus hij wees ogenblikkelijk een hand aan. Dat was natuurlijk de verkeerde. Manuel was ook niet van gisteren. Toen de andere. Dat was dus de goede. De dame werd terug gezet, maar niet op het bord, want dat strookte niet met het rechtvaardigheidsgevoel van de jonge speler.

HWP Haarlemse Meesters Schaaktoernooi 2017 slotdag

De slotdag van het HWP Haarlemse Meesters Schaaktoernooi 2017 bood genoeg spanning om nog eens een kijkje te nemen in het Stedelijk Gymnasium in Haarlem. Spanning niet zozeer in de meestergroep, die afgetekend gewonnen werd door Jaap de Jager en ook niet in de open B-groep, die onbedreigd gewonnen werd door Jonathan de Kleuver, maar wel in de open A-groep, waarin nog drie spelers streden om promotie naar de meestergroep. Uiteindelijk werd Manuel Bosboom, die nog even behoorlijk aan de tand werd gevoeld door Tjark Vos, winnaar. Weliswaar kreeg hij op de eerste plaats gezelschap van Esper van Baar, maar die had de onderlinge partij verloren. Toch is de progressie, die Esper boekt, opzienbarend. Hopelijk zien we zowel Manuel als Esper volgend jaar terug in de meesters.

De derde plaats was voor Erik Schoehuijs. Na zijn overwinning op Bosboom was Erik met vallen en opstaan in de buurt van de top gebleven en in zijn laatste partij tegen Marc Overeem had hij een geweldige slag kunnen slaan.

Wit heeft een prima partij gespeeld en staat op de drempel van misschien wel toernooiwinst. Hij doet e6-e7. Zwart geeft schaak: Db7-h1+. Wit zet zijn dame ertussen: Dd6-d1. Zwart durft niet te ruilen wegens Dxd1 Kxd1 Kf7 Lxf6! Hij gaat dus terug: Dh1-c6 en Erik verbetert zijn positie zelfs nog met Dd1-d8. Maar na het volgende schaak op h1 zet hij zijn koning op c2 en na een schaak op e4 ziet hij er geen gat meer in en biedt remise aan!

Het is een raadsel waarom Erik niet geprobeerd heeft uit het schaak te lopen, mat kon hij echt niet meer gaan en waarschijnlijk had hij dan gaandeweg de oplossing gevonden, die Bart Gijswijt aangeeft op www.haarlemse-meesters.nl :

1. Kd2 Dg2+ (na 1…Pc4+ 2.Kc1 Dxe3+ (of 2…Dh1+ 3.Kc2 gevolgd door 4.Kb3) 3.Kb1 De4+ 4.Ka2 staat het paard in de weg op c4) 2.Kd3! (nu heeft zwart geen 2…De4+) 2…Df1+ 3.Kc2! en nu moet de zwarte dame eigenlijk naar e4, want als wit a2 bereikt is het uit, bijv. 3…De2+ 4.Kb1 Df1+ 5.Ka2 Dc4+ 6.b3. Enige kans dus 3…Df5+, maar nu 4.Kc1 Df1+ 5.Dd1! Dxd1+ 6.Kxd1 Kf7 7.Lxf6!

Jammer maar helaas, hij zat er een beetje doorheen. Maar zo’n gemiste penalty in blessuretijd is ook leuk om te zien. Achteraf. Het was trouwens helemaal een aardig toernooi. Klein maar fijn. En met voorbeeldige verslaggeving.

HWP Haarlemse Meesters Schaaktoernooi 2017

Op de derde dag van het HWP Haarlemse Meesters Schaaktoernooi reisde ik naar Haarlem om de partij Bosboom-Schoehuijs te zien. En om ondertussen wat foto’s te maken. Ik werd niet teleurgesteld. Foto’s maken mocht dit keer, als ik maar niet flitste, en Erik Schoehuijs bleek zo’n taaie hap te zijn voor de meester Manuel Bosboom dat deze zich er compleet in verslikte.

In de opening wordt Erik danig in het nauw gebracht. De onvermijdelijke aanval op zijn koningsstelling wordt weliswaar afgeslagen maar al snel is duidelijk dat hij een moeilijk eindspel ingaat met een wel erg kreupele loper. Maar hij verweert zich als een leeuw en Manuel wil het beestje vangen met valletjes en zonder kleerscheuren. En dat mislukt.

Bosboom-Schoehuijs, stand na 42. Tc7-c8 Lh8-g7

Hier had wit toch langzamerhand wel eens wat met zijn c-pion mogen gaan doen of anders de loper nog wat meer in het nauw kunnen brengen met plannetjes als Pd5-e7 en Tc8-g8. In plaats daarvan zet hij met 43. Tc8-a8 zijn toren in de hoek. Zwart is dan nog niet uit de zorgen, maar houdt wel stand.

Even later, de c-pion is eindelijk op weg naar dame, heeft Erik het net op tijd voor elkaar. De zwarte loper leeft weer en heeft opeens een heel nuttig werkje op zich genomen.

Bosboom-Schoehuijs, stand na 54. Kb3-c2 Lf6-g5

Nu had Manuel toch echt remise moeten maken, met Pf5-g7+ bijvoorbeeld. Maar hij kan het niet laten om het toch nog even te proberen: 55. Ta8-g8 . Erik blijft rustig, trapt niet in dit laatste muizenvalletje en beslist de partij met 55. … Te1-c1+ Kc2-b2  56. Lg5-d2 en nog wat zetten in zijn voordeel.

 

De foto’s

(klik op een foto voor een vergroting)

SPAchess 2017

De zevende editie van het Amsterdam Science Park Chess Tournament is een beetje aarzelend van start gegaan met in de open hoofdgroep vier grootmeesters en zes meesters. En zonder rondeverslag. Maar toch gebeurde er zoals gebruikelijk in de tweede ronde al weer iets bijzonders, al was dat dit keer niet leuk. De wedstrijd werd dik een kwartier stilgelegd omdat er een speler onwel was geworden en er ruimte gemaakt moest worden voor de hulpdiensten. Sommige schakers ontvluchtten de warme zaal, andere jongere schakers trapten een balletje en een enkeling bleef onverstoorbaar zijn stelling bestuderen.

Manuel Bosboom en Erik Schoehuijs hadden al eerder op eigen initiatief hun klok stil gezet. Hun stelling was nog in evenwicht, maar met Manuel in veldtenue loerend vanuit een egelstelling klaar voor de sprong. Toen de klokken weer aan waren gezet verloor Erik al gauw op onbenullige wijze een stuk. Maar hij had compensatie en hij zette zijn tegenstander min of meer vast. En hoewel die in de analyse achteraf in razend tempo de meest fantastische combinaties tevoorschijn toverde, liet hij in de partij zelf zijn voordeel glippen en was zijn enige truc er een die tot remise leidde.

Thuis heeft Erik uitgevonden dat hij een paar keer door het oog van de naald is gekropen in zijn partij tegen Manuel Bosboom. Bijvoorbeeld op dit moment:

Dat valt ons dus tegen van onze held, die wij bewonderen om zijn onverschrokkenheid en combinatoire vermogen. Maar gelukkig maakt hij in de zesde ronde (bij mijn tweede bezoek aan het toernooi) alles in één klap weer goed. Tegen Hugo ten Hertog offert hij met wit op de achttiende zet doodleuk een stuk.
Hij zit er een hele tijd op te broeden en zijn tegenstander is wat gaan wandelen. Als die terugkeert bij zijn bord is hij helemaal niet verrast. Hij had niet anders verwacht. Zonder na te denken slaat hij het paard. Maar gek genoeg gaat hij onmiddellijk daarna diep in de denktank. Beiden zijn zo al snel in tijdnood. Ten Hertog verdedigt zich weifelend en de aanval van Bosboom wint aan overtuigingskracht. Dan komt er een moment dat de een niet ziet aankomen en de ander ongezien laat passeren.

Bosboom-Ten Hertog, stand na 28. … Pa5-b3

De laatste ronde van het toernooi, dat dit jaar toch al aan bloedarmoede leed (matige deelname, nauwelijks verslaggeving, geen nevenactiviteiten), was niet de beste en al helemaal niet voor Liafbern Riemersma, die van zijn fiets viel en het punt zonder te spelen aan Manuel Bosboom moest laten. Maar het toernooi kreeg wel een knappe winnaar: Erik van den Doel, verdiend en ongeslagen.

De andere winnaars waren: Wytse van der Velde (groep B), Quirine Naber (groep C), Frank Beusen (groep D), Hing Ting Lai (dagvierkamp groep A), Bas Haver (weekendvierkamp groep A) en Colin Stolwijk (NK studenten).