Een gedicht over een vreemde wolf. Het is een fabel. Het gaat dus over ons. Jammer dat ik het Hongaars niet meester ben. Gelukkig is er een prachtige vertaling. Maar het gedicht blijft raadselachtig. De wolf is een sociaal wezen. Net als wij. Maar deze wolf is alleen en vooral heel erg eenzaam. Hij ziet ons, vindt ons mooi en wil bij ons wonen. Als iedereen slaapt probeert hij het. De volgende ochtend wordt hij doodgeslagen. Roerloos en met open ogen ondergaat hij zijn lot. De mensen hebben hem niet nodig. Homo homini lupus.
