Mijn kerstfeest
Ik heb samen met Nanny een wandeling gemaakt door de Heemskerkse duinen, precies tussen de mountainbikers en de wandelaars-op-tweede-kerstdag in. De mountainbikers hadden zoals gewoonlijk om half elf het pad geruimd en de lopers zagen het dit keer eerst nog even aan.
Het was grijs en mistig. Dat is iets waar mijn iphone nou helemaal geen last van heeft. Die kiekt en pimpt er lustig op los. Niet te kort. De kleuren zijn dus een beetje “over-the-top”.
Op het eind toch nog mensen gezien. Een familie met een kleine jongen en een heel klein meisje. Dat huppelde vrolijk voor de troepen uit. Het pad splitste zich in tweeën. Er stond een paaltje met daarop drie pijltjes. Het bovenste pijltje was rood en wees naar links. Het onderste was blauw en wees naar rechts.
Het meisje bleef staan. Ze wachtte op haar broertje en haar vader en moeder. Zij legde haar vinger op het middelste pijltje. Het middelste pijltje leek op een kerstboompje, was groen en wees rechtdoor. Wat nu? Het meisje lachte naar mij.