Vanaf de Wetering naar Groningen (met een tussenstop in Norg) was makkelijk te doen. Maar de stad Groningen was dat niet. Die is op de schop. Meer dan vijftig projecten moeten de stad in vijf jaar tijd “aantrekkelijker, gastvrijer en klaar voor de toekomst” maken. Daar waren we mooi klaar mee. Een en al omleiding. En zowat alle bruggen voor fietsers afgesloten, volgens plan of omdat ze kapot gevaren waren. Nanny wilde al weer rechtsomkeert maken, maar toen we dan eindelijk de stad uit en het Van Starkenborghkanaal overgestoken waren en we bij het kerkje van Oostum in de verte Garnwerd zagen liggen, zongen onze banden weer.
In Aduarderzijl aangekomen zetten we ons tentje op en gingen we boodschappen doen en een biertje drinken in Ezinge bij Café De Brug waar Sjoerd en Anita van Dijk de scepter zwaaien. Sjoerd was net terug van zijn landje met de eerste piepers. Zijn vrouw zette een kom met water neer en daarin heeft hij toen met veel geduld de eerstelingen zachtjes gewassen en schoon gewreven. Zo mooi hadden we ze nog niet gezien. Wij vroegen of we een keertje mochten komen eten. Hij zei: “dan moet je vrijdag komen”.
Die vrijdag waren we vroeg present. Te vroeg. De Eendracht en het zomeravondconcert lieten nog even op zich wachten. Tijd zat. Het was de langste dag. Er stonden twee-en-dertig schotels klaar (plus twee voor ons). Mijn sauzen verpieteren fluisterde Anita. Maar daar was de band met aanhang en met ruim voldoende eetlust voor alle schotels en sauzen. De hele familie hielp mee: “k roak t overzicht kwiet” grapte een dochter.
Halverwege het concert vertrok de boswachter (zo noemden wij hem vanwege zijn outfit) met zijn fiets dwars door de muziek heen naar huis. Hij oogstte een daverend applaus.
***
***
Na afloop bestelden wij aan de bar nog een likeurtje. Grand Marnier. “O maar dan moet ik mijn moeder halen”, zei de dochter, “daar hebben we speciale glaasjes voor”.
En toen krégen we toch een bel ingeschonken … Op weg naar de tent slingerde mijn fiets als een dronken schroef. Halverwege stond een man op het pad. Ik stapte af en probeerde mijn fiets te kalmeren. De man wees op een bankje waarop je kon gaan zitten. Hij gaf een raadsel op. “Durf je het aan?” vroeg hij. Ik gokte: “Kortste nacht?” Hij knikte en liet ons door. Een man van weinig woorden.
Ezinge/Aduarderzijl, 21/22 juni 2019
zie ook: fotoalbum Café De Brug in Ezinge