Mijn eerste dag als toeschouwer en fotograaf. Tweede ronde weekendvierkampen. Op de heenweg stormde het en goot het van de regen. Bij binnenkomst in het café besloeg mijn lens. De eerste foto moest uitgesteld worden. Het is nu de laatste foto geworden. In de gang zag ik Kees Egberts. Hierboven zit hij ergens te schaken in een zwarte trui. Ben jij ook op de fiets gekomen, vroeg ik. Hij zei: ben je gek geworden?
Toen ik me uit m’n regenpak geworsteld had, ging ik een heuse perskaart halen bij de receptie. Daarmee paradeerde ik, mijn clubgenoten vrolijk groetend, een tijdje door de zaal. Totdat ik zag dat bijna iedere onbenul zo’n ding had. Toen heb ik ‘m gauw weggemoffeld.
Er waren maatregelen afgekondigd om vals spelen te voorkomen. Dat viel reuze mee. Van beide heb ik niets gemerkt. Maar ik zag wel dat het decor vernieuwd was en de zaal anders ingedeeld. Waarna ik aan het eind van de middag opgelucht en voor de wind naar huis reed.
De soep wordt nooit zo heet gegeten, als ze opgediend wordt, meldde ik aan Nanny. Nou dan heb ik een verrassing voor je, zei zij, hier wel.