Maandag speelde ik een potje voor Excelsior in de onderbond. Gelukkig deed onze kampioen ook mee en die is niet zo’n beetje uit vorm, anders was ik de enige geweest die niet won. Schaken is te moeilijk voor mij.
Wit heeft zojuist 22. Pa4-c3 gedaan. Ik heb zwart en mijn eerste impuls is om dat paard te slaan, want na 22. … Tc8xc3 23. Db2xc3 Le4xg2 24. Tf2xg2 Td8-d1 schaak 25. Ta1xd1 Dg4xd1 schaak 26. Kg1-f2 Pf6-e4 is het mat!
Dat staat me wel aan. Maar dan begin ik te malen. Wat gebeurt er als zwart niet terugslaat op g2? Dat is niet verplicht, het is geen dammen, en dat mat ziet hij ook wel.
Ik bedenk opeens hij doet natuurlijk 24. Dc3-d2! En als ik die dan sla ga ik zelf mat na Ta1-a8. Wat is dat voor gekkigheid? Toch wel slim van hem om dat paard van a4 weg te halen.
Maar geen nood, ik hoef toch niet te slaan, het is geen dammen. Dus 24. … Lg2-c6 aftrekschaak. Dan moet hij toch echt wel de toren ertussen zetten en dan sla ik alsnog op d2. Mijn dame is dan ook gezien maar die staat gedekt door het paard. Of toch niet? Weer Ta1-a8! Help!! Dat gaat niet goed. Of niet goed genoeg. Wat dan? Dame slaat toren met schaak, dame slaat dame, loper slaat dame, koning slaat loper. Het lijkt wel dammen.
Ik ben de tel kwijt en haal nu alles door elkaar. Het plaatje ontbreekt zou Hans Nuijen zeggen. Ook nog. Schaken is te moeilijk voor mij. Boter kaas en eieren. Eindeloos kon je dat vroeger met mij spelen. Totdat ik eindelijk doorkreeg hoe het in elkaar zat. En dat was redelijk laat.
Uiteindelijk sla ik het paard dus niet. Durf het niet. Bang dat het allemaal niet klopt en ik als enige verlies. De partij wordt remise. Niet veel minder erg.
Schaken is echt veel en veel te moeilijk voor mij.