Het HWP Haarlemse Meesters schaaktoernooi is een voorbeeldig toernooi. Klein maar fijn, in een prachtige omgeving en met een verslaggeving die klinkt als een klok, georganiseerd door een vereniging van alleskunners, die hun hand nergens voor omdraaien, want wat te denken van Bart Gijswijt, die de prachtige toernooiwebsite onderhoudt en ondertussen de meestergroep wint of andersom, van Paul Tuijp, die alle dagen van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat het hele gebouw brandschoon houdt, koffie schenkt, verslagen schrijft, invalt in de B-groep, invalt in de A-groep en nog net niet in de meestergroep. En over drie wedstrijdleiders hebben wij ook geen klagen. Hulde aan Het Witte Paard!
Ik speel mee en probeer en passant foto’s te maken. Dat blijkt voor mij al te veel te zijn. Ik kom in alle negen partijen verloren te staan, echt waar, maar scoor toch nog zes punten. Hoe is het mogelijk. Mijn tegenstanders en ik zijn aan elkaar gewaagd, maar op één onderdeel zijn ze me toch de baas: in het schieten van bokken. Petje af. Hier bijvoorbeeld:
Zwart heeft het nu wel gehad, maar wit geeft er nog een laatste en onverwachte slinger aan. De vechtjas! Zijn clubgenoten weten hoe hij is en seinen: freer drie freer drie. Een niet al te gekke zet met de koning had ook gemogen. Of desnoods slaan als hij het spannend wil maken. Maar hij ziet of hoort niets en doet: f2-f4?? De kamikazepiloot! Waarop een achterbaks pionzetje de partij beslist. Ik speelde op je tijdnood zegt hij achteraf. Een hele slechte gewoonte.
De foto’s dan maar:
Het Witte Paard had wat gasten uitgenodigd …
… maar speelde eigenlijk een onderonsje
Ga voor de partijen, uitslagen en verslagen naar
https://www.haarlemse-meesters.nl/2018
Naschrift
Koos Stolk, Joost Jansen en André van der Graaf waren de arbiters van dienst. De laatste ging op voor zijn derde internationale norm. Zijn optreden was vlekkeloos las ik in het document dat hem werd uitgereikt.
