Amsterdam Science Park Chess Tournament 2022
Vandaag iets leuks meegemaakt. Ik zat schuin tegenover iemand tegen wie ik gisteren had gespeeld. Toen had hij onderweg voortdurend alle stofjes, haartjes en andere ongerechtigheden van het bord geveegd. Alleen de vlekjes kreeg hij er niet af. Daar moesten wij dan allebei even om lachen.
Nu had de gong nog niet geklonken of hij zag een minuscuul vliegje op zijn bord. Het bewoog. Hij pakte zijn notatieformulier en liet het beestje er langzaam oplopen. Daarna liep hij met het schepseltje op zijn blad heel voorzichtig de zaal uit.
Zijn tegenstander stond dit met open mond te bekijken. Hij vroeg aan mij: gaat hij het buiten de zaal doodmaken en mogen wij dat niet zien? Ik zei: misschien brengt hij het wel helemaal naar buiten en laat hij het dan vrij. Dat vonden wij een hoopgevende gedachte in deze wereld die verder niet veel goeds te bieden heeft. En dan heb ik het niet over de oorlog, het klimaat of de apenpokken, maar we mochten van opperstalmeester Aart Strik de toiletten niet gebruiken, want die zaten verstopt. Of we het met alle vierhonderd even konden ophouden.