Amsterdam Science Park Schaaktoernooi tweede ronde. Ik mocht foto’s maken. Hierboven staan er een paar. Jimmy van Zutphen van De Wijker Toren moest Manuel Bosboom in toom zien te houden. Jimmy had wit. Nou dan weet je het wel. London systeem.
Manuel maakte er een manoeuvreerpartij van en kwam langzamerhand in het voordeel. Maar op de veertigste zet gebeurde er iets geks. Jimmy was een beetje in tijdnood geweest, maar aan hem zie je nooit iets. Onverstoorbaar en uiterlijk volkomen rustig doet hij zijn zetten. Nu ook, tot en met de veertigste. Hij hield nog een minuut over. En ook Manuel was op het laatst in tijdnood geraakt. Ook hij had nog een minuutje over. Maar hij moest zijn veertigste zet nog doen. Manuel was helemaal niet rustig meer. Het stormde in zijn hoofd.
Van Zutphen-Bosboom, stelling na 40. Dd2-b4
Manuel dacht en dacht, maakte een paar keer aanstalten om… Wat nou als hij d3-d2 deed? Visioenen van toren d8 naar d3 en twee keer slaan op h3 gingen door zijn hoofd, vast en zeker. Nou vast en zeker was het niet. Kon dat allemaal wel? Waarom kreeg hij dit nú, precies op het verkeerde moment, op het bord? Hij keek naar zijn klok. Die minuut was opeens zes seconden geworden. En nog aarzelde hij. Maar het kon niet meer wachten. Hij sloeg het paard op a4 eraf. Safety first en net op tijd.
Zeker weten doe ik het niet, want het was opeens een enorme ravage op het bord. Paard weg, dame op b4 ondersteboven, pion van b3 gekegeld. Manuel had in één woeste beweging de hele witte damevleugel opgeruimd. Maar dat mag dus niet. Hij probeerde voordat hij zijn klok indrukte de boel recht te zetten. Maar die pion liet zich niet zo gemakkelijk weer pakken en alles tuimelde opnieuw over elkaar heen.
Geven de DGT 3000 schaakklokken een tingel op de veertigste zet? Of klonk die alleen maar in mijn hoofd? Maar Manuel hoorde het ook. Hij maakte nog een laatste wanhopige beweging in de richting van het notatieformulier van Jimmy, die zonder een spier te vertrekken alles had zitten bekijken, en toen ook dat geen uitkomst bood gaf hij op.
“Een zeldzaamheidje”, was het commentaar van de winnaar. En daar moesten we het mee doen.