Het virus is nog wel even onder ons en ik raak door mijn vleermuizen heen. Dus ik vraag aan Bram Janssen: heb jij nog wat Weenink Posten van vroeger? Vroeger toen de liedjes nog mooi waren en de meisjes schoon. Dan draai ik een paar van die wijsjes op mijn oude koffergrammofoon.
Dat had ik dus niet moeten doen. Want nu staat er een onbarmhartige stapel Weenink Posten mij aan te staren. Ze willen gelezen worden. Niet allemaal natuurlijk, sommige zijn stomvervelend of gesteld op hun privacy, maar dan blijven er nog genoeg over om daar de rest van de zomer, de herfst en de winter mee door te komen. Ik ga eens kijken hoe ik dat ga aanpakken. Kijken daar ben ik goed in. Aanpakken niet zo. We zullen zien.