Noordermaatweg (Heemskerk 2020)
Even een vleermuisje tussendoor. Vanmorgen om zes uur opgestaan en een rondje Noordermaatweg gelopen. Niemand gezien. Drie koeien en een droevig paard. En ontelbaar veel vogels, grutto’s, kievieten, ganzen, een heleboel zwanen en twee kluten. De kievieten joegen een reiger weg.
Thuisgekomen een boodschappenlijst gemaakt en naar het vroege uurtje in de DEKA gefietst. Daar stond al een eersteling opgesteld. Je bent nummertje twee, zei Nanny, jullie hebben de winkel voor je alleen. Maar toen de draaideur openging kwamen er plotseling uit alle hoeken en gaten op het pleintje onwaarschijnlijk veel meer grijze vogels te voorschijn. Die hadden zich verdekt opgesteld. Ik was opeens allerlaatst. Binnen namen we het niet zo nauw. We waren onder mekaar. Het ouderenuurtje was begonnen.
Dat doe ik dus nooit weer, zei ik, toen ik met mijn boodschappen weer buiten stond. Ik moest denken aan Nanny’s ouders die toen ze ook al in de zeventig waren hun vrije reis gingen opmaken en dat was natuurlijk zo lang en zo ver mogelijk. In Maastricht zaten ze dan al vroeg op een terras aan het Vrijthof van hun koffie met appelgebak te genieten, dachten ze, “maar dan werd er zo’n bus met oudjes uitgeladen”. En dan moest je dus wegwezen begrepen wij.