*
Twee keer heb ik hem nu gezien. De man die beslist over leven en dood. Hij treedt op in praatprogramma’s op tv. Hij is dol op de camera. Tussendoor werkt hij in een ziekenhuis, zegt hij.
Wel leuk om te vertellen, begint hij zijn verhaal. Over iemand die het niet gaat halen. Ja maar, ik ben drummer, ik speel in een band, had die gesmeekt. Dat is nu echt voorbij, had de man die beslist over leven en dood zachtjes gezegd. De andere gasten aan tafel zijn onder de indruk. Zo gevoelig.
Gisteren weer. Hij doet er een schepje bovenop. Een patiënt is er nog slechter aan toe dan de vorige. Maar dat zou hém, de man die beslist over leven en dood, met Pasen niet gebeuren. Hij gaat op zoek naar de grenzen van het protocol. Met gevaar voor eigen leven? Zo zou je het kunnen zeggen. Maar als een goed scorende spits geeft hij alle eer aan zijn team. Dat had ook nee kunnen zeggen. Maar ze zijn er voor gegaan, allemaal.
De man die beslist over leven en dood. Is hij echt of is hij verzonnen? Ik word een beetje misselijk. Wie echt goed doet loopt er niet mee te koop.
Nanny zegt dat ik niet meer mag kijken.