Blauwschimmelkaas
Gisteren gekeken. Wat een verbijsterend goede klucht! Met in de hoofdrol onze minister-president. Haha wie luistert nog naar hem? Helemaal niemand meer. We doen gewoon alles wat van hem niet mag. Ja, we hebben op hem gestemd. Doen we de volgende keer weer. Lachen man.
Hij had iets nieuws. Hij was nu niet alleen zijn geheugen kwijt, echt helemaal, totaal, vraag maar, kan niet schelen wat, hij wist het lekker toch niet. Maar hij was nu ook alle schaamte voorbij, moesten we ook doen, helemaal niet moeilijk, en je werd er beter van.
Totdat die slimmerd van het Forum hem in een valletje liet lopen. Hoe laat dat was geweest, dat hij die vergaderstukken, waar ze zo op hadden zitten wachten, had zitten lezen, kijk nou zijn naam stond erin wat leuk. Hij wist het nog precies, dat was die morgen om half acht, hij had net het eerste eitje van die dag op z’n kop gezet. Als het bleef staan dan zou hij naar eer en geweten antwoorden, zijn eer en geweten wel te verstaan, niet dat van de gewone burgers of hun opgewonden vertegenwoordigers, die sukkels zouden hun leesvoer pas uren later krijgen. En als het om zou vallen, dat eitje, dan ging hij gewoon zeggen dat hij het niet meer wist en dat dat de waarheid was. En de waarheid kan nooit een leugen zijn. Ja toch, niet dan?
Er ging een golf van verontwaardiging door zijn gehoor. Hadden ze hem er nou ingeluisd? Zoals de keuringsarts die de ‘dove’ dienstweigeraar helemaal aan het eind van de keuring fopt door een kwartje te laten vallen. Half acht vanmorgen? Hij was zijn geheugen helemaal niet kwijt. Jawel, zei hij, heus wel, maar hij was geholpen, via via. Via via?! Het volk eiste nu schorsing van de vergadering. En die nieuwe mevrouw van D-nog-wat begon over de Via Dolorosa en hoe die was afgelopen en dat hun wegen daar scheidden. Hij kon het even niet meer volgen. Ze gingen zijn kantoor, nou ja dat van de ‘verkenners’, maar dat was ook van hem, leeghalen, riepen ze. Moesten ze maar doen, daar was het toch al een grote bende. Daar zat hij niet mee. Kon hij intussen een nieuw plan verzinnen.
Zeker niets gevonden dames en heren? Netjes blijven. Een beetje amicaal doen. Waren ze gevoelig voor. Dadelijk ook even die man van de Unie even onder de kin kriebelen. Had hij die ooit beduveld? Ja dat ging hij doen. Op zijn gemoed werken. Daar ging de goede man intrappen. Zeker weten. En voor de rest van het schoelje had hij ook een woordje klaar. Hij had toch op dat vraagje van B eerlijk en naar waarheid geantwoord? Ja toch, niet dan? Deed hij altijd.
En al die andere keren waarvan ze zeiden dat hij de boel belazerd had waren dus ook niet waar. Of eigenlijk dus wel waar. Of…nou ja, gaf ook eigenlijk niet. Hij verzweeg wel eens wat. Hoefden ze toch niet allemaal te weten? Beter van niet. Kijk eens wat een janboel ze er dan van maakten. Ze zochten het maar uit. Hadden elkaar allang plat geluld en gaar gestoofd. Hem niet. Morgen ging hij gewoon weer aan het werk. Zijn stinkende best doen. Regeren was vooruitkijken, niet achterom. Konden ze wat van leren.