Een tochtje met de waterbus van Dordrecht naar Rotterdam (andersom kan natuurlijk ook) is een belevenis als je van water en waterwegen en van schepen en binnenvaart houdt.
Wij gingen aan boord op de Merwedekade in Dordrecht en kwamen precies een uur later aan onder de Erasmusbrug in Rotterdam, na een woeste galop over de Noord en de Nieuwe Maas. Geweldig hoe hard dat veer vaart. Los op het achterdek staand leek het wel een cakewalk op de kermis en het was moeilijk om nette foto’s te maken.
Drie waterwegen komen bij Dordrecht samen. De Oude Maas, de Beneden Merwede en de Noord. De waterbus kiest de Noord richting Papendrecht. Achterom kijkend zien we het havenfront en de Groothoofdspoort.
Aan het water liggen veel oude en nieuwe fabrieken. De oude als echo uit het verleden, de nieuwe met de sores van nu, zoals de straalmiddelenfabriek van Eurogrit aan de Noord in Papendrecht, die in het nieuws is vanwege het asbest dat is aangetroffen in smeltslak afkomstig uit de Oekraïne.
De Rivierendriesprong in Papendrecht doet aan grond-, weg-, water- en betonbouw, maar kan dat zo te zien niet allemaal zo gemakkelijk uit elkaar houden.
We passeren de containerterminal van BCTN in Alblasserdam, volgens de brochure een hub tussen de havens van Rotterdam en Antwerpen. En de terminal heeft één kraan. Klopt.
Ook in Alblasserdam ligt het Staalindustrieterrein met een oude kabelfabriek. De fabriek en het terrein erachter wordt nu door Ruigenhil Industrieel Vastgoedbeheer verhuurd aan de firma’s Nedstaal en FN Steel.
De waterbus maakt vaart, ik kan mij ternauwernood staande houden.
Bij Kinderdijk komen de Lek en de Noord samen en stromen verder als Nieuwe Maas.
Op de scheepswerf van IHC Kinderdijk (in de vorige eeuw was dat Van der Giessen-de Noord) werden dit jaar twee baggerschepen te water gelaten, de sleephopperzuigers Shanti Sagar-17 (het rode schip) en Arzana (het blauwe schip). Sleephopperzuigers. Al sla je me dood.
En geloof het of niet, bij Krimpen aan de Lek passeren wij de RP Wien. Het is een motortankschip, gebouwd in Roemenië en afgebouwd in: jawel Krimpen aan de Lek (1993).
Het gaat nu hard. We slalommen tussen de binnenvaartschepen door. Dit is denk ik ter hoogte van Slikkerveer.
We gaan twee aan elkaar gekoppelde schepen voorbij. Het motorvrachtschip Excelsior duwt een andere boot. Over de Excelsior is een aardig verhaal op internet te vinden. Het schip verloor in 2007 in de Rijn nabij Keulen zo ongeveer al zijn containers, waardoor er een enorme stremming ontstond, die het scheepvaartverkeer van en naar Nederland dagenlang belemmerde.
Op wikipedia:
Excelsior-Unfall met een Video der Havarie
en verder op youtube:
Schiffsunfall Excelsior auf dem Rhein mit schweren Folgen
De Friendship van Sleep en Duwvaart Urk, gebouwd in 1942 bij Jonker & Stans in Hendrik Udo Ambacht, duwt een bak zand door de Nieuwe Maas richting Stormpolder.
De Ark Van Noach lag tot voor kort bij Dordrecht en was daar ook te bezichtigen. Nu is hij voor anker gegaan bij Krimpen aan den IJssel en is gesloten voor het publiek. De bouwer Johan Huibers heeft grote plannen met het schip, dat hij naar bijbelse afmetingen heeft gebouwd. Hij wilde ermee naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar dat ging niet door. Nu denkt hij aan Amerika of Azië (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ark_van_Noach)
We zijn aangemeerd in het watertorenhaventje van De Esch. Aan de overkant vaart de kleinere waterbus van lijn 19, die de verbinding onderhoudt tussen Kralingen (Plantagelaan) en Feijenoord (Piekstraat). De fabrieksgebouwen Grof Smederij en Ketel Makerij waren vroeger van de Maatschappij voor scheeps- en werktuigbouw “Fijenoord” (voorheen de Nederlandsche Stoomboot Maatschappij) en later van de Dok-en Werf Maatschappij Wilton-Fijenoord. Nu is daar zo te zien Hunter Douglas (bekend van luxaflex) in gevestigd.
En nu liggen we zelf aan de overkant. Het veer legt overal aan, ook op plaatsen die niet op de routekaart staan. De steward vraagt steeds aan alle nieuwe passagiers waar ze van boord willen en dan regelt hij dat.
De woontorens van De Esch staan aan de Buitenbassinweg op het voormalige DWL-terrein (van de Rotterdamse drinkwaterleiding).
https://www.gilderotterdam.nl/toon.php?pag=Ro_DWL-terrein
De Willemsbrug krijgt momenteel een grootschalige opknapbeurt. Maar net een maandje geleden is in het grit waarmee de oude verflagen van de brug werden gestraald asbest aangetroffen (het grit was afkomstig van Eurogrit waar we aan het begin van onze tocht langskwamen). Hierop zijn de werkzaamheden stilgelegd. Nu wordt eerst het werkgebied gesaneerd. De pylonen van de brug zijn ingepakt.
En daar is dan de Erasmusbrug met het vrachtschip de Hirschhorn, waar we de hele tocht voortdurend voor- en achterlangs zijn gekruist en dat we dus met een scheepslengte verslagen hebben.
De Willemskade: het begin- en ons eindpunt van lijn 20 van de waterbus.